13

-Co? Ja? - wskazałam na siebie. 
-Tak, ty. - zaśmiał się. - Możesz rozważyć tą propozycję, najlepiej gdybyś podała nam odpowiedź do jutra. 
-Okej, dzięki.. 
 -Do zobaczenia. - uśmiechnął się i poszedł do swojego samochodu. 
Stałam jeszcze chwilę w miejscu, bo szczerze powiedziawszy nie spodziewałabym się czegoś takiego. 
Okej, jestem fotomodelką, ale.. Praca do Victoria's Secret to jedna z najlepszych rzeczy na świecie. Odgarnęłam włosy do tyłu i wzięłam głęboki oddech. Weszłam do sklepu, uprzednio biorąc kosz. Wkładałam do koszyka potrzebne produkty. Wzięłam dużo słodyczy i piw bo jeśli Justin ma u nas zamieszkać to razem z Mikiem będą siedzieć w domu całymi dniami.. Przy kasie włożyłam do koszyka jeszcze trzy paczki gum miętowych i chusteczki higieniczne. Kasjerka chyba mnie rozpoznała, bo patrzyła się na mnie co chwila. Zapłaciłam należytą kwotę i wzięłam siatki z zakupami. 
-Może ja pomogę.. - usłyszałam. 
Zobaczyłam przy sobie przystojnego bruneta. Wyglądał na około dwadzieścia lat. 
-Dziękuję. - uśmiechnęłam się lekko. 
Dałam m jedną torbę i wziął jeszcze jedną. Szliśmy w cichy, ale odpowiadało mi to, bo przecież bo nie znam to nie będę zaczynać tematu. Otworzyłam bagażnik a chłopak włożył tam zakupy. 
-Dzięki za pomoc.. 
-Nie ma sprawy, przecież sama nie dałabyś rady.. - zaśmiał się. 
-Dlaczego tak sądzisz? - zamknęłam bagażnik. 
-Jesteś chuda.. No. - zaśmiał się. 
O mamo jego śmiech! 
-Jeszcze raz dziękuję, ale muszę już iść. - westchnęłam. 
-Okej, to pa. - pomachał mi. 
Pokiwałam głową i wsiadłam do samochodu.
 Postanowiłam jeszcze pojechać do Kylie i Kendall. One są modelkami i podpowiedzą mi co zrobić. W sumie bardzo chcę przyjąć tę propozycję ale się boję. Odpaliłam silnik i wyjechałam z parkingu. Pod domem dziewczyn byłam po dziesięciu minutach. Jest dziesiąta, więc nie powinnam ich obudzić, ale równie dobrze mogą spać o tej godzinie. Wysiadłam i podeszłam do drzwi. Zadzwoniłam dzwonkiem a po chwili otworzyła mi Kim.
 -O Ariana! Wejdź. 
-Cześć. - uśmiechnęłam się lekko. - Są Kendall i Ky? 
 -Tak, na górze. - zamknęła drzwi. 
Podziękowałam jej i skierowałam się schodami na górę. Usłyszałam ich śmiech z pokoju Ken, więc tam się skierowałam. 
-Hej. - mruknęłam, wchodząc. 
-O Ari! - podbiegła do mnie Kylie. 
-Co tam? - spytała Kendall. 
Obie były w piżamie. 
-Um, muszę z Wami pogadać. - przegryzłam wargę i usiadłam na fotelu.
 -Weź, bo się boję... 
-Ja też. - wzięłam głęboki oddech. 
-Jesteś w ciąży?! - krzyknęła szeptem starsza ze sióstr. 
-Zwariowałaś?! Przecież miała okres niedawno!
Schowałam twarz i dłoniach. 
-To nie ciąża. 
-No mów, dziewczyno! 
-Okej.. Dostałam propozycję zostania aniołkiem Victoria's Secret.. 
-To super! - pisnęła Kendall. 
-Nie przyjęłam jeszcze tego. 
-Czemu? Przecież to genialna propozycja! 
-Boję się tego. 
-Nie ma czego, serio. 
-No ale... 
-Nie ma żadnych ale! Musisz to przyjąć! - krzyknęła Kylie. 
Zachichotałam i wstałam. 
-Cóż.. Okej, przyjmę ale.. Nie mówcie na razie nikomu i macie mnie wspierać, jakby co. - wskazałam na nie. 
-Nie ma sprawy. 
 -To jadę do nich. - uśmiechnęłam się szeroko.

***

Weszłam do budynku, w którym mieści się agencja Victoria's Secret. Serce biło mi niewyobrażalnie mocno bo cholernie się denerwowałam. 

-Ariana? 

Odwróciłam się i zobaczyłam tego samego faceta, który mi to oferował. 

-Tak to ja. - zaśmiałam się nerwowo. 

Zrównał mi a ja się zarumieniłam. Ariana, co dziś się z tobą dzieje?! 

-A co w sprawie mojego managera? 

-Rozmawialiśmy już z nim i miał to rozważać. 

-Ohh. A może tutaj przyjechać? 

-Jasne, już po niego dzwonie a ty idź do gabinetu dyrektora.. 

-Okej. 

Szybkim i zdecydowanym krokiem poszłam na wskazane miejsce. Przed wejście wyłączyłam telefon, żeby nikt nam nie przeszkadzał. Wzięłam głęboki oddech i zapukałam. Po chwili usłyszałam "proszę".

Teraz już nie ma odwrotu. Weszłam do pomieszczenia. Wow.. Jest ogromne i prześliczne. Ściany są w kolorze beżowym a meble białe. Totalnie w moim stylu. 

-Ariana Grande? 

-Um, tak. 

-Skoro tu jesteś to pewnie już podjęłaś decyzję. - uśmiechnął się lekko. 

Pokiwałam twierdząco głową.

 -Tak, zgadzam się. - mruknęłam cicho. 

-To wspaniale! - powiedział głośno, klaskając w dłonie. 

-Cóż.. A co z moim managerem? 

-Rozmawiałem z nim i też miał to przemyśleć.. 

-Wiem, będzie tu niedługo. 

-O, to dobrze. - zaśmiał się. - Dobrze, to omówmy co musisz poprawić, żeby być u nas.. 

-Co masz na myśli? 

-Zdejmij bluzę i buty. 

-Po co? - warknęłam. 

-Musimy cię zważyć. - wzruszył ramionami. Wykonałam jego polecenie a potem skierowaliśmy się do mniejszego pomieszczenia. 

-Ustań na wadze. - powiedział. 

Ustałam na niej a na 'liczniku' pojawiła się liczba 47,7 kg. Cholera, przytyłam. 

-Nie dobrze. - przetarł twarz rękoma. 

-Dlaczego? 

-Musiałabyś sporo schudnąć. 

-Jak to? Przecież sami do cholery mówiliście, że się nadaje! - podniosłam głos. 

-U nas obowiązuje waga. - syknął. 

-Wiesz co? W dupie mam tą wagę! - krzyknęłam. 

Ubrałam swoje rzeczy i miałam zamiar już wyjść, ale ktoś otworzył drzwi z drugiej strony. O, Scooter, jak miło. 

-A Ty gdzie? - spytał. 

-Do domu. 

-Wróć. 

-Nie jestem twoim pieprzonym psem. 

Spojrzał na mnie surowym wzrokiem a ja wywróciłam oczami i poszłam za nim. Przysięgam, że jeszcze raz mnie wkurzą to wyjdę. 

-Scooter Braun, Manager Ariany.. 

-Wiem. - uśmiechnął się i uścisnął jego dłoń. 

Usiadłam na krześle oglądając swoje paznokcie. 

-Ariana na prawdę się nadaje, tylko.. U nas obowiązuje waga, jak już jej mówiłem.. 

-Ile musi ważyć, żebyście ją przyjęli? 

-Czterdzieści, a ona waży o prawie osiem kilo za dużo. - westchnął. 

-Osiem kilogramów?! - wstał. - Miesiąc temu ważyłaś czterdzieści pięć, do cholery! - krzyknął. 

-Zamknij się. - warknęłam. 

-Ona schudnie, tylko daj nam trochę czasu. - mruknął. 

-Taa, schudnę. - uśmiechnęłam się fałszywie. 

Niestety, nie domyślił się, że uśmiech był nieszczery i pokiwał głową. No fajnie, schudnę 8 kilo - na pewno nikt z moich przyjaciół nie zauważy. Razem ze Scootem wyszliśmy z budynku a ja bez słowa skierowałam się do swojego samochodu. 

Zobaczyłam biegnących w moim kierunku dlatego pośpiesznie odpaliłam samochód i odjechałam. Wypuściłam głęboki oddech i wjechałam na główną ulicę. Muszę pogadać z dziewczynami. Kiedy zaparkowałam pod domem wyszłam z auta. Wyjęłam wszystkie torby i zadzwoniłam dzwonkiem do drzwi. 
-Jezu, umieraliśmy z głodu co ci tyle zajęło?! - jęknął Justin. 
-Ciebie Też miło widzieć. - fuknęłam. 
Wziął ode mnie torby i poszedł do kuchni po drodze krzycząc do Mike'a, że w końcu maja jedzenie. Zdjęłam buty i odłozżyłam torbę na szafkę w przedpokoju. Usłyszałam dźwięk informujący o nowej wiadomości.

 Scooter: Tylko nikomu nie mów na razie o tej ofercie. 
Ja: Tak, tak. 
Scooter: Pamiętaj, musisz szybko schudnąć! 
Ja: Pójdę dziś na siłownię, pasuje?
Scooter: Wiesz, że na siłowni nie schudniesz szybko? Przydadzą się tabletki czy coś.. 
Ja: Wymyślę coś, a teraz daj mi spokój.

Schowałam telefon do kieszeni bluzy i wbiegłam na górę. Zdjęłam z siebie wcześniejsze ubrania i ustałam przed szafą.
Wyjęłam czarne legginsy i cienki, luźny, szary sweterek. Przebrałam się a na stopy założyłam puchate skarpetki. Wzięłam telefon i zeszłam do chłopaków. Siedzieli w kuchni jedząc chipsy i kanapki na zmianę. Przegryzłam wargę i podeszłam do lodówki. Jedyny plus to taki, że rozpakowali zakupy.. Wyjęłam butelkę wody i poszłam z nią do salonu. Siedziałam przed telewizorem oglądając wiadomości. Później przełączyłam na "Z kamerą u Kardashianów". Kilka razy byłam na planie ale nigdy nie występowałam.
Po jakimś czasie (niecałe dwadzieścia minut) przyszedł do mnie Justin. Usiadł obok i spojrzał na mnie. 
-Co? - spytałam. 
-Wolę cię w takim stroju, niż w tym co wyszłaś na miasto. - mruknął.
 -Oj tam, daj spokój... 
-O co chodzi? - szepnął. 
-Co masz na myśli? - westchnęłam. 
-Odkąd wróciłaś jesteś taka cicha i.. Nieobecna. 
 -Po prostu... Po prostu jestem zmęczona. - skłamałam. 
Bałam się. Wiecie, schudnąć 8 kg w krótkim czasie to ogromne wyzwanie. Nie wiem po co się na to zgadzałam. Chociaż gdyby Scooter pierwszy by mi to Powiedział byłoby gorzej, bo zgodziłby się a ja miałabym się tylko mu podporządkować.
W dodatku tabletki i to wszystko.. To popieprzone. Rozumiem - to jest ogromna szansa. Wiele dziewczyn o tym marzy a to właśnie ja ją dostałam. 
-Widzisz? Nawet nie mnie słuchasz. - fuknął. 
-Idę do siebie, przepraszam. - szepnęłam. 
Wzięłam wodę i komórkę. Wolnym krokiem poszłam do swojego pokoju i weszłam do łazienki. Spojrzałam w lustro. Od tych trzech lat, przez które nie widziałam się z Justinem trochę się zmieniłam. Pamiętam jak nie chciałam jeść, a on mnie do tego zmuszał, albo jak się okaleczałam a on mi pomagał.
Nie zauważyłam nawet jak z moich oczu zaczęły wypływać łzy. Usiadłam na zamkniętej muszli klozetowej i po prostu się rozpłakałam. Nie mogę się teraz znów załamać. 
Nie teraz, gdy wszystko zaczęło się układać.


~*~
Brak komentarzy = brak nowego rozdziału :)